عنوان پایان نامه: مقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی با شدت بالا در دو محیط سرد و گرم روی برخی از شاخص های عملکرد ریوی ورزشکاران پسر دبیرستانی شهرستان اهواز

به این منظور تعداد 15 دانش آموز ورزشکار(فعال) با سطوح vomax (آزمون دوچرخه کارسنج استراند-رایمینگ)برابر با 58/4±63/53 میلی لیتر بر کیلوگرم و دامنه سنی 89/0±56/18 سال در آزمون هوازی با شدت بالا(آزمون آستراند روی نوار گردان) در محیط سرد(دما 65/1±58/13 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 77/1±32/ 48درصد) و محیط گرم(دما 73/1±38 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 52/1±07/ 48درصد) بعد از مواجه با این شرایط، فعالیت کردند.آزمون عملکرد ریوی توسط اسپیرومتری در پیش آزمون و دقایق 1، 10و20 پس از آزمون اندازه گیری شد. برای مقایسه پیش آزمون ها و پس آزمون ها در دو محیط و لحاظ کردن زمان، از روش آماری اندازه گیری مکرر و برای مقایسه پس آزمون ها نسبت به پیش آزمون از t همبسته استفاده شد. همچنین برای سنجش میزان برونکو اسپاسم ناشی از ورزش، کاهش در برخی از شاخص های عملکرد ریوی (pef، fef25-75،fev1)پس آزمون نسبت به پیش آزمون در نظر گرفته شد. شاخص های عملکرد ریوی (بجز fef25-75)در محیط گرم و سرد در دقایق 1، 10، 20 کاهش معنی داری را نسبت به پیش آزمون نشان دادند. برونکواسپاسم نیز در هر دو محیط سرد و گرم رخ داد اما میزان وقوع آن در دو محیط متفاوت بود. بطور، کلی فعالیت با شدت بالا در دو محیط سرد و گرم سبب ایجاد اختلالات در عملکرد ریه و احتمالا کاهش عملکرد ورزشی می شود.